Encyklopedia ziół

Jeżyna fałdowana jest rośliną należącą do gatunku różowatych. W Polsce jest bardzo popularna, występując głównie na terenach nizinnych. Znaleźć ją można również w innych krajach europejskich, jak i na terenie Ameryki Północnej.
 

Bogactwo cennych składników odżywczych

Lecznicze właściwości jeżyny fałdowanej wykazuje znaczna część rośliny, tj. owoce i liście. Owoce skrywają spore ilości witaminy C, witaminy A oraz witamin z grupy B, a także sole mineralne - głównie związki potasu i magnezu. 
 

Do stosowania zewnętrznego i wewnętrznego

Jeżyna fałdowana to roślina o szerokim spektrum zastosowań leczniczych. Można wykorzystywać ją do stosowania zewnętrznego, jak i wewnętrznie - w formie naparów i odwarów. 

W stosowaniu zewnętrznym miejscowym dużą rolę odgrywają przede wszystkim liście. Według medycyny ludowej, właściwości jeżyny sprowadzają się do leczenia kurzajek oraz innych zmian skórnych, a ponadto pomagają w szybszym gojeniu się ropiejących ran. 

Do stosowania wewnętrznego wykorzystywane są napary przyrządzane wyłącznie z liści. Zbiera się je i suszy, a następnie zalewa gorącą wodą. Pijąc napary regularnie, można złagodzić wiele problemów przewodu pokarmowego. Zgodnie z medycyną ludową, jeżyna świetnie sprawdza się w przypadku biegunek. 

Jeśli chodzi o owoce, i one łagodzą objawy schorzeń układu pokarmowego. Spożywane w formie niedojrzałej, pomagają uporać się z biegunkami. Natomiast owoce przejrzałe stanowią doskonałe lekarstwo na przedłużające się zaparcia. Ponadto - jako źródło cennych witamin i minerałów - działają wzmacniająco na organizm oraz wspomagają leczenie anemii. 
 

Wsparcie przy problemach układu moczowego, a nawet cukrzycy

Właściwości jeżyny fałdowanej wpływają również korzystnie na układ moczowy. Roślina działa moczopędnie, dlatego w medycynie tradycyjnej stosuje się ją m.in. w zaburzeniach oddawania moczu. W porozumieniu z lekarzem, preparaty na bazie jeżyny mogą być przyjmowane przez osoby z rodzinną predyspozycją do cukrzycy. Jeżyna fałdowana, jako roślina moczopędna, zmniejsza tendencję do poposiłkowego wzrostu cukru we krwi.